Zespół lęku napadowego
Nagle serce bije ci jak szalone, czujesz, że brakuje ci tchu i zaczynasz drżeć. Myśli wirują, a ty czujesz, że zaraz się rozsypiesz, że umrzesz. Jeśli, kiedykolwiek tego doświadczyłeś, być może doświadczyłeś lęku napadowego. W tym wpisie, opowiem ci czym jest zespół lęku napadowego, czym się objawia, skąd się bierze i przede wszystkim, jak sobie z nim radzić. Bo choć to bywa silne i trudne, to można nad tym zapanować.
Zespół lęku napadowego dotyka coraz większą liczbę osób i może zdarzyć się każdemu, ponieważ lęk nie wybiera, a zaburzenia lękowe przybrały już miano choroby cywilizacyjnej. Zatem przyjrzyjmy się bliżej temu „tsunami lęku” Napad paniki to wyraźny okres lub epizod silnego strachu lub złego samopoczucia, który pojawia się nagle i bardzo szybko osiąga maksymalne nasilenie. Cechuje się pewną liczbą doznań fizycznych i niespokojnych myśli. Typowe napady paniki trwają 5-20 min. Ważnym jest, że muszą wystąpić co najmniej dwa niespodziewane napady paniki, aby można było uznać je za element zespołu lęku napadowego. Osoba dotknięta tym zespołem regularnie doświadcza ataków paniki, co z kolei bardzo wpływa na jej codzienne funkcjonowanie oraz jakość życia. Z biegiem czasu u osób cierpiących na ataki paniki pojawia się strach, że może się to powtórzyć. I tu zaczyna się błędne koło, czyli wzmacnianie i utrwalanie strachu.
Najczęstsze rodzaje objawów, powody doświadczania zespołu lęku napadowego
Objawy zaburzeń lękowych można podsumować na podstawie czterech kategorii. I są nimi: 1. Myśli, w których: – przeceniamy zagrożenie – nie doceniamy naszych zasobów, umiejętności radzenia sobie z problemem – nadmiernie się zamartwiamy i mamy myśli katastroficzne 2. Zachowania, czyli: – unikanie sytuacji, które wzbudzają w nas niepokój i lęk – szybkie wycofywanie się z określonych sytuacji, gdy pojawia się lęk – podejmowanie „pewnych” działań, które mają zapewniać nam poczucie bezpieczeństwa – próba kontroli i dążenie do osiągnięcia perfekcji 3. Nastroje, do których zaliczymy: – drażliwość – lęk – panikę – zdenerwowanie 4. Fizjologia, kiedy mamy np.: – spocone dłonie – napięte mięśnie – przyśpieszone bicie serca, palpitacje – zawroty głowy i uczucie słabości – uczucie duszności – drżenie lub trzęsieni się – strach przed utratą panowania nad sobą – niepokój w klatce piersiowej Bodźcami powodującymi i wzbudzającymi lęk bywają doświadczenia życiowe. Urazy psychiczne (doświadczenia przemocy fizycznej, emocjonalnej oraz seksualnej, nękanie, wypadek samochodowy, wojna), choroba i śmierć, obserwacje (artykuł prasowy o katastrofie lotniczej, sytuacje pozornie nas przerastające (wystąpienie publiczne, zwolnienie z pracy, narodziny dziecka) – wszystkie te czynniki mogą się okazać przyczyną lęku.
Sposoby, aby pokonać to zjawisko
Opracowano skuteczne metody terapii zaburzeń lękowych, szczególnie TPB. Rozmaite zalecenia terapeutyczne wymieniają obecnie TPB jako podejście pierwszego rzutu do leczenia zaburzeń lękowych. Chociaż proces terapii tą metodą składa się zazwyczaj z wielu typów interwencji (np. monitorowania własnych myśli i zachowań, restrukturyzacji poznawczej, treningu relaksacyjnego), to jego najważniejszym i niezbędnym elementem jest w większości przypadków ekspozycja na wzbudzającą lęk sytuację lub bodziec. Osoba, która stawi czoło zagrażającej jej sytuacji, skonfrontuje się z nią i odpowiednio długo w niej pozostanie, może zmniejszyć strach, nauczyć się czegoś nowego i wytworzyć lepsze mechanizmy adaptacyjne, dzięki czemu w przyszłości nie będzie musiała unikać tego, co ją niepokoi. Poczucie zagrożenia słabnie pod wpływem doświadczeń odmiennych od katastroficznych przewidywań. Dlatego właśnie tak ważne jest, by osoba doświadczająca zaburzeń lękowych skonfrontowała się z tym, czego się obawia.
Zespół lęku napadowego, chociaż jest trudnym doświadczeniem, nie oznacza, że trzeba z nim walczyć w osamotnieniu. Zrozumienie mechanizmów stojących za atakami paniki, wsparcie specjalistów, osób bliskich, przyjaciół oraz świadome podejście do własnych emocji to kroki do uzyskania kontroli nad swoim samopoczuciem, a co za tym idzie poprawy jakości życia. I pamiętaj, że sięgnięcie po pomoc to oznaka siły, a nie słabości.